Na het ontbijt vertrokken we voor een rit van zo’n 50 km naar Ostiglia. Ons doel is om in twee dagen Ferrara te bereiken. Het koste heel veel moeite om van het noordelijke Citadella in Mantova naar het Zuid-oostelijke deel van de stad te komen. We hebben drie keer de weg gevraagd en zijn uiteindelijk via een flinke omweg op het goede spoor gekomen. Toen zijn we ook meteen koffie gaan drinken, want daar waren we wel aan toe. We hadden al veel tijd verloren met het zoeken. We bleven de rest van de route naar Ostiglia langs de rivier rijden. Het eerste stuk ging over een half verharde weg, een soort karrespoor. Het was soms prettiger om op het gras te rijden dan op het karrespoor, wat nogal schudde. Het leek alsof je vullingen uit je kiezen trilden. Toen we na zes tot zeven kilometer weer op het asfalt kwamen, vonden wij dat de weg heel veel leek op de voor ons zo bekende Lekdijk. Ook deze dijk was zes meter hoog en had afritten naar boerderijen. Die boerderijen leken trouwens helemaal niet op Nederlandse boerderijen.
Aan het einde van de middag arriveerden wij in Ostiglia in het gisteren door ons gereserveerde hotel: een klein hotel met in totaal 8 kamers en een restaurant. Morgen willen we weer in een Agriturismo (bij de boer) logeren. Het diner was hier prima, maar de accommodatie spreekt ons niet aan. Wellicht leggen we morgen een stukje met de trein af: of naar Ferrara of meteen door naar het zuidelijker gelegen Ravenna aan de Adriatische zee. Morgen beslissen we.