NO NAMED GPX
Profile
Dinsdag 30 juli: De Harz!
Het was een hartelijk afscheid bij Gasthaus Irmgard Bartsch in Bad Gandersheim. Irmgard is een oude dame, die zich alleen met behulp van een rollator kon voortbewegen. Toch was alles op de eerste etage, waar wij lekker hebben geslapen, dik in orde. Het ontbijt was lekker: verse broodjes, rijkelijk beleg en een eitje.
We vertrokken rond 09.00 uur voor onze inspannende tocht door de Harz. Op het routekaartje hadden we al een paar trajecten met sterke stijgingen gezien. Ik (Irma) voelde het bij voorbaat al in de benen. De route zou ons 43 km verderop, naar Goslar brengen. Al vrij snel, nog in het dorp Bad Gandersheim begonnen de eerste pittige klimmetjes. Net buiten Bad Gandersheim, bij Wolperode was er een zware beklimming, waarbij we enkele keren gestopt zijn om een slok water te drinken. Even verderop nog een paar van deze steigingen. Soms ging ik maar met 5 km per uur omhoog. Maar, beter met 5 km dan lopen en een bepakte fiets de berg opduwen. De route ging verder langs allerlei gehuchten, Bilderlahe, Bornhausen, langs een uitzichtspunt en een rustplek met allerlei informatie over de R1 fietsroute. Op het overdekte plekje lag een gastenboek waar wij ook een berichtje in hebben achtergelaten.
Omdat we nergens een kop koffie konden drinken – helaas in geen enkel gehucht een Konditorei – hebben we rond half een op een bankje in het gehucht Neuekrug water gedronken en een cracker gegeten. Daarna moesten we over een 4,5 km traject slechte weg.Jan kreeg het vermoeden dat we in de voormalige DDR reden, vanwege het slechte wegdek, maar bij nazoeken vanavond, bleek dat toch echt niet het geval te zijn. Na dit slechte traject hadden we de keuze: of de R1 vervolgen over autoluwe wegen en paden of de weg te nemen waar ander verkeer op reed. De auoluwe weg had een pittige klim. De alternatieve weg was wat geleidelijker. We kozen voor het alternatief. Die voerde ons trouwens door een voordorp voor Goslar, waar we zomaar een Eiskafé vonden, waar we eindelijk een kop koffie konden drinken (mit Kuchen!).
En zo begonnen we aan de laatste 7 km naar Goslar. We besloten om direct naar Hotel Garni Kirchner te rijden en te vragen of ze voor de komende twee nachten een plekje vrij hadden. En dat is gelukt. De eigenaar is ook weer erg aardig. De fietsen staan veilig opgeborgen in een schuurtje. Het huis heeft een mooie bloementuin, waar bij mooi weer het ontbijt wordt geserveerd.
Goslar is een historische stad en hier valt genoeg te zien en te doen. Reden om hier twee dagen te blijven. Er is hier een Ertsmijn die de status van Werelderfgoed volgens UNESCO heeft. Die willen we morgen gaan bekijken. De stad hebben we vanavond al een beetje gezien toen we op zoek gingen naar een hapje avondeten. Zat van alle schnitsels en bratwursten is het vanavond een hapje chinees geworden.