Vandaag houden we rust in Leipzig. We nemen ons gemak ervan en wandelen via het Centraal station naar de Altstadt. Dat is maar een kort stukje, want als we de straat oversteken zijn we al bij het station. Onze gids, die ons later zal begeleiden, noemt het een ‘winkelcentrum met spooraansluiting’. 0ver twee verdiepingen bevindt zich een enorme hoeveelheid winkels. Voor het station steken we over een bewonderen de enorme muurschildering die de Wende verbeeldt. We stoppen voor koffie bij Miguet, waar de koffie duur en, zoals gebruikelijk in Duitsland, kokend heet wordt geserveerd. Overigens meet Leipzig wat de winkelstand en de prijzen betreft een on-Duits allure aan dat concurreert met wereldstelen als Parijs, New York en Tokio. De foto’s die onze gids laat zien tonen hoe de stad er amper twintig jaar geleden nog uitzag, grauw, grijs en verkeersarm. Het opknappen van de binnenstad moet een enorme inspanning zijn geweest, die tot op heden nog in volle gang is. Bij de Tourist Info boeken we kaartjes voor een begeleide stadwandeling. We komen meer te weten over de stad als centrum van de pelshandel die vanuit de vele overdekte passages werd gedreven, de Leipziger Muster Messe (een soort Alibaba avant la lettre) waar van alles bekeken en besteld kon worden. Ook interessant om te horen dat de eerste aanzetten die zouden leiden tot de hereniging al in 1983 in deze stad werden gegeven.
Vanaf september 1989 vonden elke maandag massaprotesten plaats in Leipzig, met 70.000 demonstranten. Zij riepen ‘wir sind das Volk’. Een leus die ook op de muurschildering prijkt. Toevallig stond vandaag een auto met Russisch kenteken in de straat voor de muurschildering geparkeerd.
Vlak voor de val van de muur, was het gemeentebestuur zo bang voor een bloedbad als het leger zou ingrijpen, dat alle ziekenhuizen in de DDR werden opgedragen hun voorraden bloed naar Leipzig te sturen.
We bezochten de Nicolaikirche met de prachtige roze en lichtgroene beschildering van het interieur. Ook deze kerk speelde een belangrijke rol in de vredesbeweging. Na de wandeling is het tijd voor een drankje en een versnapering. Daar is het restaurant van Karstad met airconditioning een goede plek voor. Daarna is het tijd voor een bezoek aan de Thomaskirche, niet zo imposant als de Nicolai, maar ook een plek waar Bach als Thomascantor met het Thomaschor muziek maakte. We ronden de middag af met een vervroegd avondeten bij de Indian Crown en wandelen genietend van een heerlijk ijsje terug naar ons hostel.
Het was een mooie dag. Vanmorgen was het ruim boven 30 graden maar vanmiddag betrok de lucht, viel er een drup regen en koelde het wat af.
Grote Goethe …
