Rondreis Noorwegen 2024

Voor deze zomer hebben we een rondreis door Noorwegen, door de bergen en de fjorden geboekt.

De reis begint op 24 augustus.

Voor foto's klik op https://www.flickr.com/photos/golf1025/albums/72177720319890677

24 Augustus – Sittard – Neumünster

Zaterdagmorgen rond 10.00 uur vertrekken we vanuit huis in Sittard voor de eerste etappe. We hebben kort voor vertrek besloten om vanwege de rust een dag eerder te vertrekken naar Kiel. Dat geeft rust omdat we dan op de eerste reisdag geen boot hoeven te halen en daarvoor in de nacht te moeten reizen. De boot naar Oslo vertrekt namelijk ’s-Middags om 14.00 uur en wij hebben al gauw acht uur reistijd nodig. Daarbij zijn dan twee of drie laadstops voor de elektrische auto ingepland. Nu gaan we rustig rond 10.00 uur op weg naar Neumunster waar we zullen overnachten. Dat is op 30 kilometer van de ‘Norwegenkai’ in Kiel. De reis verloopt prima. Het is rustig op de weg op deze zaterdag. Onze eerste oplaadstop is gepland in Notttuln bij de Tesla Supercharger, waar we ook ons meegenomen broodje met een kop koffie nuttigen. We hebben er drie uur reistijd op zitten. De volgende stop is bij de plaats Stuhr, verloopt minder gemakkelijk: daar zijn veel Tesla laadpalen buiten gebruik of zo verouderd, dat wij geen aansluiting kunnen maken. Dan maar naar de snellader op hetzelfde terrein, waar we uiteindelijk gemakkelijk en in een kwartier tijd weer tot 90% waren opgeladen. Daarmee kwamen we op onze eindbestemming in Neumunster waar we in Hotel Friedrichs incheckten (via een sleutelkastje verkregen wij de sleutel van de kamer) voor een nacht. Vervolgens zijn we naar Valentino’s gegaan voor de avondmaaltijd. Het was een uitstekend restaurant waar Jan bruscetta en daarna pasta met vis heeft gegeten, Irma pomodori soep en pasta carbonara. We besloten het etentje met een kop koffie. Voordat we naar het hotel terug gingen, hebben we de stad een beetje verkend: mooie historische panden, die mij deden denken aan de bebouwing in de stad Münster, circa 150 kilometer zuidelijker. Ook een kolossale kerk met een oude pastorie. Ook veel leegstand en verlaten karakteristieke villa’s. Urbex!

25 Augustus – Neumünster – Kiel – Oslo

We hebben lekker geslapen bij Friedrichs. Het ontbijt was prima, met verse knapperige Semmeln, vleesbeleg en kaas, vruchtensap en thee en koffie. Na het voldoen van de rekening vertrokken we naar het Tesla oplaadpunt in Neumünster. We willen zo vol mogelijk op de boot gaan, omdat we in Noorwegen niet meteen weer naar een oplaadpunt moeten zoeken. Verder is het nog maar een halfuur rijden naar de Norwegenkai, waar de boot ligt. Omdat we veel tijd hebben besluiten we een kleine omweg te maken en onderweg ergens te stoppen om koffie te drinken. Dat doen we aldus op 10 minuten van Kiel bij Restaurant Bärenmarke. We zijn zeker niet de eerste die aankomen op de kade: er staan al vijf rijen auto’s. Wij sluiten aan in rij 6 en gaan een paar foto’s maken van de boot en de omgeving. Tot Jan mij (Irma) plots komt ophalen, want we gaan zo meteen laden: het licht voor onze rij staat al op groen. Gauw terug naar de auto. Het blijkt uiteindelijk nog een uur te duren, voordat we de boot in mogen rijden. Moeiteloos vinden we onze mooie hut op dek 10, hutnummer 744. We varen met de Color Magic: een enorm schip met prachtige grote passages, winkels, restaurants. Een dorp op zich: er kunnen 2600 passagiers mee en 550 auto’s. Ik denk er liever niet over na hoe zo’n ‘dorp’ van Kiel naar Oslo vaart. De boot vertrekt om 14.00 uur en we genieten op het zonnedek boven van het zonnetje en fotografie. En niet te vergeten een Bratwurst mit Brot als verlate lunch. Eenmaal de haven uit zien we pittoreske haventjes en strandjes in Schleswig Holstein. De boot vaart rustig voort en wij genieten. ’s-Avonds om 20,00 uur maken we gebruik van het vooraf gereserveerde dinerbuffet in een van de restaurants aan boord. Daarna vallen we als roosjes in slaap.

26 Augustus – Oslo – Skabu Fjellhotel

Voor aankomst in Oslo, kregen we ruimschoots gelegenheid om foto’s te maken van de reis door het Oslofjord. Het zonnetje scheen en de temperatuur was goed. Rond half tien kregen we het verzoek over tien minuten naar het autodek te gaan. Stipt op tijd, om tien uur, meerde het schip af op de kade. Een half uur later reden we moeiteloos langs de douane richting de E4 naar Ringheim, zo’n uurtje rijden vanaf Oslo, waar we onze auto konden opladen bij het Tesla laadstation, waar 20 laadpalen waren. We hebben koffie gedronken in een kleine cafetaria en vervolgde onze weg naar Skabu Fjellhotel. Zoals verwacht, genoot Jan van het ene na het andere hoogtepunt, vooral toen we vanaf Lillehammer besloten via een kleine weg door het Espedalen naar Skabu te reizen. Heel stil, schapen op de weg, natuurschoon en hier en daar een seter (boerderij). 

We werden allerhartelijkst ontvangen in het hotel: het Skabu Fjellhotel. Een alleraardigst hotel met een deftig restaurant. Het uitpakken kon beginnen en daarna even rust. 

Om half zeven namen we deel aan het diner: de kok kookte een drie gangen voor alle gasten hetzelfde, bestaande uit een crèmige witte uiensoep, als hoofdgerecht een mals stukje rendiervlees en een chocolademouse dessert. 

Daarna konden we alleen nog maar omvallen en slapen. 

27 Augustus – Skabu verblijf

Omdat ik het gebied erg goed ken, ik ben hier meerdere keren geweest, stelde ik Jan voor vandaag de op 25 km afstand gelegen Per Gynt Seterweg te gaan rijden. Echt Noorwegen ontdekken en kennis maken met de variëteit aan berglandschappen. Watervalletjes, snel stromende beken, ruige en kale berglandschappen, hier en daar een boerderij, schapen op de weg. De weg is onverhard, zogenaamd Öljegrus (natuurlijk steenmateriaal vermengd met olie). Hier en daar stoppen we de auto en gaan er even uit. We hebben bij een supermarkt vanmorgen in Vistra een paar broodjes, kaas en sap gekocht voor de lunch. We lunchen langs de Per Gyntweg op een punt waar diverse wandelroutes beginnen. Verderop fotograferen we watervalletjes met een lange sluitertijd. Ook leuk om weer eens te doen. Halverwege de route van ca. 50km komen we op het hoogste punt 1150 meter. We stappen uit om wat te fotograferen. Ik kom een stel jonge mensen tegen met de kop met gewei van een rendier. Bloederig geheel en onaangenaam om te zien. Maar kennelijk zijn het jagers of stropers: ik ken de rechten in Noorwegen niet. Jan is een stuk afgedaald om een bergmeer te fotograferen. Het is koud boven: er staat wind en het is 7 graden. Langzaam dalen we af en loopt de temperatuur weer op naar 14 graden. In Vinstra eten we sushi omdat we ons in het hotel niet hebben aangemeld voor het diner. Dat het moeilijk is om met een Chinees in Noorwegen Engels te spreken blijkt, we hebben twee volledige hoofdmaaltijden per persoon besteld en merken dat bij het afrekenen na de bestelling. Jan vraagt zich af waarom het zo duur is (bijna 90 euro voor 4 sushi gerechten). Dat merken we dus als de gerechten worden geserveerd. Ha ha … We rijden over de berg terug van Vinstra naar Skabu en gaan vrijwel meteen douchen en slapen. Het was een mooie dag!

28 Augustus – Skabu – Angvika

We gaan weer naar de volgende plek: 300 kilometer noordelijker aan de fjordenkust. We gaan naar Angvika. We vertrekken op ons gemak en plannen de eerste laadstop op 100 kilometer in Dombas. We maken van de laadstop een pauzemoment en nemen een kop koffie in een konditorei/bakerij. Ik wilde contant betalen en presenteerde een biljet van 200 Kronen, dat ik thuis nog had. Dat biljet bleek verouderd te zijn. Kan ook best want mijn laatste bezoek aan Noorwegen was in 2005. We werden naar de bank verwezen om het daar te gaan omwisselen. Ik bezat ook nieuwe biljetten dus met de bakker is het goed gekomen. Biljet omwisselen bij de lokale bank in Dombas, mislukte: zij verwezen ons naar een grote stad als Oslo of Bergen. Dat laten we maar zitten. We hebben nog tweehonderd kilometer te gaan en vertrekken richting Oppdal: ook een voor mij zeer bekende plaats omdat ik daar meerdere keren een week heb doorgebracht in een hytte in Vangslia Hyttegrend. Het plaatsje is flink veranderd. Er is in het centrum veel bijgebouwd waaronder een winkelcentrum, bedrijven, hotels, restaurants en autobedrijven. Omdat het kan en we alweer meer dan honder kilometer hebben afgelegd, laden de auto even bij, bij Tesla supercharger. Keuze uit 20 laadpalen en na 10 minuten genoeg voor het vervolg naar ons eindpunt. Maar eerst nog even een broodje eten.

Dan reizen we verder via Sundalsora naar ons eindpunt Angvika. We arriveren rond vijf uur bij het deftige Angvika Gamle Handelssted Hotel. De familie Angvik begon in 1880 een handelscentrum aan de fjord: een auto(bus)bedrijf, confectiebedrijf, tabakshandel, houtverwerkingsbedrijf, meubelmakerij en horeca. Vandaag de dag hebben ze nog steeds bedrijven in Angvika en is de vijfde generatie eigenaar van het hotel en restaurant. Ook hier wordt dagelijks een maaltijd gekookt: vijf gangen om half acht en drie gangen om acht uur. Beide dagen kozen wij voor het driegangenmenu. Culinaire hoogstandjes prachtig opgemaakt op borden geserveerd. Op de eerste dag serveerde de keukenbrigade een vissoep (ik had vooraf laten weten geen vis te eten en kreeg daarom tomatensoep). Het hoofdgerecht bestond uit een mooie biefstuk met garnering en als desert een chocolademousse piramide. Na de reis en het lekkere eten was het al snel laat. We vertrokken naar onze prachtige kamer met uitzicht op de fjord en vielen als roosjes in slaap. De elektrische auto kan hier gebruik maken van een van de zes laadpalen.

29 Augustus – Angvika verblijf

Angvika. Vandaag rustig aan. Niet weer een dag in de auto zitten, maar een beetje wandelen en fotograferen rond Angvika. Aan de fjord ligt nog het oude handelscentrum, waar nog een aantal bedrijfjes zijn gevestigd naar gedachtegoed van de familie Angvik. Goed voor een mooi wandelingetje langs de fjord en een paar fotomomentjes. In een gebouw zien we een grote houten boot, maar het gebouw is afgesloten. Later kregen we van de hotelreceptie de sleutel zodat we zelf naar binnen konden. Jan heeft foto’s gemaakt. De oude boot had vroeger diverse functies van reddingsboot, kerkboot, veerboot. Bij het hotel is ook een gallerie en een museum. Ook daarvan kregen we toegang en beide hebben we uitgebreid bekeken. Een interessant van een ondernemende familie. Om acht uur namen we weer deel aan het diner. Vanavond stond op het menu (voor Jan) tomatensoep en voor mij kipragoutkroketjes. Mooi gegarneerd met groen. Het hoofdgerecht was een mooi stukje eend met cranberriesaus en garnering en tot slot een lekker desert bestaande uit een hapje frambozensorbetijs vers fruit met crumble. En tja, daarna konden we alleen nog maar omvallen en slapen.

30 Augustus – Angvika – Valldal

Het Valdal Fjell hotel. De reis vanuit Angvika rechtstreeks naar Valldal is slechts 138 kilometer. Tenzij je een omweg maakt over de ‘scenic Atlantic Road’, dan is het 100 km langer. Wij besloten dat laatste te doen omdat het een indrukwekkende route is met een paar hoogstandjes in brug- en tunnelbouw. De route behoort tot de mooiste routes van Noorwegen (samen met de Trollstig). Langs de route zijn diverse stopplaatsen gemaakt en zijn speciale wandelpaden aangelegd met fraai uitzicht op de Atlantische oceaan, de Noorse Scherenkust en de bergen. Het is een uiterst interessante en bijzondere ervaring om over hoge boogbruggen water te ovebruggen. We hebben de tijd genomen om dit traject af te leggen. Rond vijf uur waren we in Valldalen. De incheck verliep vlot en de auto kan hier aan de laadpaal. Hier is geen diner voor ons geboekt: hier in het restaurant kan je gebruik maken van een a la cart menu. Terugkijkend op weer een mooie dag met een interessante route sluiten we deze dag af.

31 Augustus – Valldal verblijf

Acht uur ’s morgens: de wekker loopt af. Lekker geslapen en een nieuwe dag begint. Na het ontbijt in het Valldal Fjordhotel, wandelen we langs de fjord, fotograferen wat en drinken een kop koffie. Daarna gaan we eropuit. We vervolgen weg 63, die voor ons hotel langs loopt en snel splitst. Wij volgen de weg, die zo’n 35 km verderop is afgesloten. Vanwege een hoog risico op steenlawines heeft de lokale overheid, de districtraad Møre og Romsdal, besloten om de populaire Trollstigen-weg die naar Åndalsnes leidt, voor de rest van 2024 af te sluiten. Jan en ik besluiten om te beginnen naar het spectaculaire uitzichtsplateau te rijden en daarna rustig aan met diverse stops weer terug. Met een lage snelheid van 30/50 km per uur rijden we rustig naar het hoogste punt: dit gaat geleidelijk aan. Boven aan nemen we tijd om het gebied te verkennen, fotograferen en te genieten van het natuurschoon met typisch Noorse flora. Mosjes, besjes, lage berkenboompjes die al herfstkleuren vertonen. Na een bordje paddenstoelensoep in Trollstigen Gjestegård, rijden we weer net zo rustig naar beneden als naar boven. Niemand heeft hier haast en er zijn genoeg ‘uitwijken’ om achteropgangers eventueel te laten passeren. Wel zo rustig. We stoppen diverse keren vanwege het fraaie uitzicht op de bergen, watervallen en beken en natuurlijk om te fotograferen. De laatste stop maken we bij de Gudbrandsjuvet. Een smalle (5 meter breed en 23 meter diep) kloof, waar het water zich krachtig doorheen perst. Het eerste wat opvalt was de loopbrug langs Gudbrandsjuvet. Een mooi ontworpen ijzeren loopbrug, een echt architectonisch meesterwerk die de bezoeker goed zicht biedt op het watergeweld. En zo bereiken we rond half zes in de middag ons hotel weer: even wat uitrusten en een uurtje later aan tafel. Opnieuw een fijne dag.

1 September – Valldal – Sandane

Goed uitgerust en na een uitvoerig ontbijt maken we ons op voor de etappe naar Sandane. Eerst informeren we of de (langere) route over Geiranger geen probleem geeft in verband met de festiviteiten rond het tweede huwelijk van de Noorse kroonprinses Märtha Louise en haar Amerikaanse Sjamaan, die dit weekend hier plaatsvinden. Maar eerst steken we het Tafjord over. De pont staat klaar als wij aankomen rijden. Na een kwartier over spiegelglad water worden we in Eidsdal aan land gezet. Daarna begint de klim naar Geiranger. Irma neemt de vele haarspelbochten met een gemak alsof ze niets anders gewend is. Onderweg komen we het halve Noorse politiekorps tegen dat, gevolgd door telkens een nieuws stoet zwarte BMW’s, de huwelijksfeestgangers naar huis brengt. In Geiranger is het een drukte van jewelste die een glimp van de high society tevergeefs probeert op te vangen. Wij rijden snel door en stoppen pas op een mooie hoogvlakte bij een glanzend meer waarin de 1300 meter hoge met gletsjers bedekte toppen zich in het roerloze water spiegelen. Na deze hoogvlakte begint dan weer de afdaling naar de het Gloppenfjord. Irma kan het stuur niet loslaten en zo zit ik de hele reis naast haar van de ongeving te genieten. Er zijn echter ook -soms langere- tunnels waar we doorheen moeten. En daar is het donker. Dat biedt mij dan weer de kans om onopgemerkt een dutje te doen. Rond zes uur bereiken we onze bestemming Sandane dat pal aan het fjord ligt. We strekken de benen en maken een wandelingetje langs de fjord.Het is de hele dag al prachting weer, 17C en een strak blauwe lucht. Ons hotel stamt uit de tijd dat veel welgestelde Engelsen hiernaartoe kwamen om te vissen en te genieten van het Mediterane klimaat. Wij slapen in het historische gedeelte van het hotel waar iedere kamer in vernoemd naar een bekend Engelse gast. Die historie ervaren we ook aan het meubilair dat van ellende uitelkaar dreigt te vallen en een douche waar met geen mogelijkheid acceptabel warm water uit is te krijgen. Maar sfeer genoeg en dat mag wat kosten. We hebben witvis en rundvlees gegeten en dat was best lekker. Nu gaan we bedenken wat we morgen op onze rustdag hier gaan doen en dan gauw de oogjes toe.

2 September – Sandane – verblijf