2014 – Wenen

In juli fietsen we van Dresden via Praag naar Wenen.

List   

Information
Click following button or element on the map to see information about it.
Lf Hiker | E.Pointal contributor

NO NAMED GPX   

Profile

50 100 150 200 5 10 15 Distance (km) Elevation (m)
No data elevation
Name: No data
Distance: No data
Minimum elevation: No data
Maximum elevation: No data
Elevation gain: No data
Elevation loss: No data
Duration: No data

10 augustus Wien 0km

We slapen lekker uit en maken na het ontbijt een wandeling door de botanische tuin van de gemeente. Aan die tuin grenst namelijk de residentie van de Nederlandse ambassade. Vervolgens brengen we een bezoek naar de een paar straten verder gelegen Russisch Orthodoxe kathedraal waarvan we de gouden koepel uit het raam van onze hotelkamer kunnen zien. Voor ons beiden een eerste bezoek aan gebedsgebouw van deze godsdienst. Wat opvalt zijn de verschillende gebedshoeken met ikonen waarvoor een heleboel kaarsjes branden. Voornamelijk vrouwen, met het hoofd bedekt, bewegen zich langs de verschillende gebedsplekken. Wat verder opvalt is dat er geen banken zijn waar de gelovigen kunnen plaatsnemen tijdens de dienst.
Daarna gaat het naar het begin van een rondleiding langs de sociale woningbouw die de sociaaldemocraten van de Oostenrijkse republiek in de jaren tussen de twee wereldoorlogen hebben gerealiseerd voor de arbeiders. We bezoeken een van de grootste wooncomplexen, het Karl Marx Hof dat met een lengte van anderhalve kilometer 1300 woningen bevat en woonruimte bood aan ruim 5000 inwoners. Vanuit het socialistisch ideaal waren niet alleen de woningen royaal met een eigen keuken en wc, maar waren er ook nog allerlei andere voorzieningen bij de huur inbegrepen, zoals maandelijks gebruik van een gemeenschappelijke ‘wasserette’, maar ook kleuterscholen, badhuizen en binnentuinen. Het oprukkende fascisme heeft echter al in begin 1934 een einde gemaakt aan al deze socialistische idealen. Op de terugweg naar ons hotel hebben we een tussenstop gemaakt op de Westbahnhof vanwaar onze trein morgenavond om acht uur vertrekt. Gegeten hebben we in een niet-toeristisch restaurant om de hoek waar we als dessert genoten van ‘Marillenknödel’; gefrituurde meelballen gevuld met abrikoos die met een flinke hoeveelheid suiker heerlijk smaakten. Met het hotel konden we regelen dat we onze kamer tot eind van de middag kunnen behouden, zodat wij morgen nog bijna de hele dag in Wenen tot onze beschikking hebben.


9 augustus Wien 0km

Vandaag doen we voor Jan de ‘memory tour’ met een bezoek, voor het eerst in ruim derig jaar, aan enkele plaatsen in Wenen waar hij in het verleden heeft verbleven: de residentie van de Nederlandse Ambassadeur en het huis waar zijn grootouders van moederskant woonde en waar hij als kind logeerde. Van daaruit wandelen we door naar de Praterstern en zien dat er aan het reuzenrad niets is veranderd. Met de U-Bahn keren we terug naar het hotel om af te koelen; het is vandaag 38 graden in de stad.


8 augustus Wien 70km
[osm_map_v3 map_center=”48.39365,16.494598″ zoom=”10″ width=”100%” height=”450″ file_list=”../../../../wp-content/uploads/2014/2014-08-08_08-19_vr.gpx” file_color_list=”#000000″ control=”fullscreen,scaleline” map_border=”thin solid grey” file_title=”2014-08-07_08-33_do.gpx”]

Hotel Zur Linde in Mistelbach was een gezellig Oostenrijks verblijf. Recht tegenover het station waar de trein naar Wenen vandaan vertrok. Maar die namen we natuuurlijk niet: de totale afstand was maar 51 kilometer, volgens de aanduiding die wij hadden. We sliepen daarom maar een uurtje langer dan de dagen hiervoor en stapten pas om 09.30 uur op de fiets.
de eerste kilometers gingen vlotjes en vlak. Maar al na 5 km begon de eerste pittige klim. Toen we boven wat stonden te rusten, spraken we een Oostenrijkse fietser die iets te maken had met de windmolenparken, waar we op aan fietsten. Hij vertelde ons dat ons nog wat heuvels te wachten stonden op de volgende 15 tot 20 kilometer, maar daarna zou richting Wenen de weg vlakker zijn. Wij hadden de heuvels met windmolens wel gezien en dachten er tussen door te kunnen fietsen. Maar dat bleek een verkeerde gedachte te zijn. We moesten er overheen met onze volgepakte fietsen. De ene pittige klim volgde al snel na de andere en een keer hebben we de fietsen de berg op moeten duwen. Er waren al met al relatief weinig lekkere afdalingen. We zijn met veel rustpauzes en slokken uit onze bidon gevuld met’Magnesium Verla’- goed voor onze spieren – het gebied doorgefietst. Het koste veel tijd. Na 30 kilometer werd de weg inderdaad vlakker, maar toen stond er vrij veel wind en was de temperatuur 34 graden, waardoor we nog steeds niet opschoten. Bij de stad Wenen aangekomen zijn we in een keer goed op het hotel Belvedere aangefietst. We arriveerden om 18.45 uur, moe en blij. De teller stond aan het einde van de dag op 70 kilometer, in plaats van de verwachte 51.
We kunnen terugkijken op een mooie reis die eigenlijk in 2013 in Münster is begonnen en ons naar Berlijn voerde. In juni hebben we de aansluiting naar Dresden gefietst en deze zomer van Dresden via Praag naar Wenen. Een tocht met mooie culturele hoogtepunten. Waarvan Dresden, Praag, Kutna Hora, Olomouc en Lednice absolute hoogtepunten waren. De komende dagen zullen we in Wenen vooral ‘memories’ van Jan ophalen en uiteraard ook nog wat hoogtepunten bekijken. Maar vooral genieten van lekkere (chocolade)taartjes, schnitsels en kartoffelsalat. Lees vooral verder. We schrijven door tot we weer thuis in Lopik zijn.


7 augustus Mistelbach 51km
[osm_map_v3 map_center=”48.727009,16.739044″ zoom=”10″ width=”100%” height=”450″ file_list=”../../../../wp-content/uploads/2014/2014-08-07_08-33_do.gpx” file_color_list=”#000000″ control=”fullscreen,scaleline” map_border=”thin solid grey” file_title=”2014-08-07_08-33_do.gpx”]

Omdat het ontbijt pas vanaf 8 uur genoten kan worden, staat de wekker vandaag niet zo vroeg als andere dagen. Na het eenvoudige ontbijt gaan we op weg. De weg naar Valtice leidt over een zanderig pad dat deels door een bos voert. Lastig voor de banden onder de Koga Myata Sportsrider. De Koga Myata World Traveler had er weinig problemen mee. We fietsen in een geliefde streek, want we komen erg veel fietsers onderweg tegen; vooral dagjesmensen op montainbikes en met hun kinderen. In het bos doemen de wonderbaarlijkste bouwsels op, die nog dateren uit de tijd dat de vorsten van Lichtenstein hier veel land in bezit hadden (dat natuurlijk door de Tsjechen is geannexeerd. In het bos een Arc de Triomphe ter ere van de godin Phoebe, een halfcirkelvorming gebouw ter ere van de drie gratiën (die volgens Jan er goed uitzagen), een vreemde follie en een toren bedoeld als ‘Rendez-vous’. In Saltice aangekomen hebben we koffie gedronken, een ijsje genutigd en onze laatste Tsjechische Koruna’s tegen een uiteraard ongunstig tarief ingewisseld voor Euro’s.
Na het passeren van de grens Tsjechië – Oostenrijk, werd het landschap kaler en voorzien van lage heuvels. Daarop veel wijnranken (we zijn in het Nieder Österreicher Weinvertiel) en uitgebloeide zonnebloemvelden. De 510 meter te overwinnen hoogtemeters, waar Irma tegenop zag bestonden uit geleidelijk klimmen van 5-7% gevolgd door lange, heerlijke afdalingen. In Hernnbaumngarten zijn we bij Hubertus Weinstube gestopt voor de lunch. Irma runderbouillon met Griesknödel, en Jan ‘Mohr in Hemd’, wat geen uitsmijter bleek te zijn maar een in warme chocolade gedompelde cake omringd door drie enorme bergen slagroom; samen met een Viertel Hauswein: heerlijk! Daarna moesten er nog zo’n dertig kliometer naar Mistelbach worden afgelegd en dat was bij eveneens derig graden geen pretje. We waren dan ook blij dat we rond half vijf Hotel zur Linde bereikten waar we ons konden opfrissen. Dineren deden we met Schnitzel en Kartoffelsalat en koffie toe. Morgen de laatse fietsdag naar Wenen waar we nog een paar dagen blijven.


6 augustus Lednice 68km (fiets)
[osm_map_v3 map_center=”48.782238,16.902466″ zoom=”10″ width=”100%” height=”450″ file_list=”../../../../wp-content/uploads/2014/2014-08-06_08-23_wo.gpx” file_color_list=”#000000″ control=”fullscreen,scaleline” file_title=”2014-08-06_08-23_wo.gpx”]

 

Na een uurtje fietsen, waren we alweer terug in Tsjechië vanmorgen. Het stukje door Slowakije ging door een fraai landelijk gebied, langs een recreatieplas en de rivier Moravska. We waren snel omgeschakeld van het Tsjechische routesysteem op het Slowaakse en andersom. In Tjechië volgden we de gele routebordjes richting Lednice. Dit was zonder twijfel de mooiste route van het hele traject vanaf Dresden tot nu toe. We fietsten vrijwel de gehele dag door het bos. De paden waren nagenoeg overal in orde. Hier en daar moesten we nog door grote plassen feitsen of over gebroken betonnen tegelpaden die wat oneffen waren, maar dit vormde verder geen probleem. Het was vandaag gemakkelijk om een lunchplek op onze route te vinden. In het plaatsje Lanzhot fietsten we langs een Italiaans restaurant met een terras vol fietsers waar wij bij aansloten voor een lekkere zomersalade. Grappige bijkomstigheid was dat we een Hongaars/Tjechisch fietsersduo hier voor de derde keer tegenkwamen. Zij fietsen en kamperen en volgen nagenoeg dezelfde route als wij. Na een uurtje stapten we weer op en vervolgden onze route door het bos richting Breclav en tenslotte Lednice. Net voor Breclav fietsten we langs een imposant gebouw in het bos: het jachtslot Pohansko. Een favoriete rustplek voor heel veel fietsers. Vanaf dit punt was het ook behoorlijk druk op de fietsroute. Rond half vijf bereikten wij Lednice. Te laat om het kasteel dat op de UNESCO werelderfgoedlijst staat te kunnen bekijken. Het was al gesloten. Het is een rijk gedecoreerd bouwwerk tot 1945 bezit van de vorsten van Lichtenstein. In 1945 werd het onteigend. Wij genoten van een mooie avondwandeling door de tuinen van het kasteel.
Morgen via nog zo’n historische plaats, Valtice, naar Oostenrijk. De volgende bestemming is Mistelbach.

5 augustus Skalica 52km (fiets)
[osm_map_v3 map_center=”49.113434,17.42981″ zoom=”9″ width=”100%” height=”450″ file_list=”../../../../wp-content/uploads/2014/2014-08-05_08-27_di.gpx” file_color_list=”#000000″ file_title=”2014-08-05_08-27_di.gpx”]

Onze route ging vandaag van het historische plaatsje Kromeritz naar Skalica, dat in het buurland Slowakije ligt. De oorspronkelijke reisafstand ging boven de 80 km uit, wat voor ons aanleiding was om een kort stukje per trein af te leggen. Om half negen zaten we op de fiets om van Kromeritz naar het 8 km verderop gelegen Hulin tegaan, waar een station was van waaruit een trein naar Stare Mesto ging. Stare Mesto lag op onze fietsroute. In Hulin  moesten we even zoeken naar het station. Opmerkelijk was de lift naar de perrons, die was zo klein, dat zelfs een fiets er maar met heel veel moeite in gepropt kon worden. De rit met de trein ging helemaal goed. In Stare Mesto was de keuze om in de stad de fietsroute te gaan opzoeken, of over een wat grotere en drukkere weg aansluiting te zoeken. Dat laatste hebben we gedaan en net onder Stare Mesto vonden we fietsroute 47 die ons verder bracht. Het landschap was afwisselend. We hebben door bossen gefietst, over  bospaden en langs wat kleinere meren en door veel kleine dorpen. Telkens bood eenTsjech hulp aan als we weer eens ergens op een hoekje over de kaart gebogen stonden en een routebordje zochten. Erg vriendelijk. Helaas is de taal vaak een barrière. Wij verstaan de taal niet en de meeste mensen hier spreken geen Engels of Duits. Ondanks dat, gingen ze vaak gewoon door met hun uitleg, druk gebarend naar richtingen en wijzend op de kaart. Net als voorgaande dagen zat op deze fietsdag ook weer het venijn in de staart. Was de weg vrijwel de hele dag gladgestreken. Net voor de grensovergang naar Slowakije bij het dorp met de mooie naam Petrov, kwam nog een venijnig klimmetje. Halverwege streken we neer op een bankje bij, wat  later bleek, een traditionele wijnkelder. Hij was gesloten en pas bij aankomst in Skalica lazen we erover.

Wij vinden de sfeer in Skalica (Slowakijke) net even anders dan in Tsjechië. Het stadje is mooi en doet een beetje opgeruimder aan dan we gewend zijn geweest tot nu toe. Ook hier zijn veel historische bezienswaardigheden. Voornamelijk religieuze bouwwerken. Wij waren te laat om nog ergens binnen te  kijken. Misschien kunnen we morgen nog iets bezichtigen, voordat we beginnen aan onze fietsrit van Skalica naar Lednice.


4 augustus Kromeriz 49 km

[osm_map_v3 map_center=”49.421694,17.42157″ zoom=”10″ width=”100%” height=”450″ file_list=”../../../../wp-content/uploads/2014/2014-08-04_09-47_ma.gpx” file_color_list=”#000000″ file_title=”2014-08-05_08-27_di.gpx”]

Na een prima nacht in het Nh Hotel in Olomouc en te hebben genoten van het meer dan uitgebreide ontbijtbuffet, vertrekken we om 10 uur richting Kromeriz. Het blijft droog en er waait een zwakke tegenwind. Het landschap is niet zo intrresant als gisteren. We fietsen door een stuk bos waarin een aardgasveld ligt. Onderweg drinken we koffie en delen de tafel met een Tsjechische en een Hongaarse fietser. Hun conversatie, die meer weg heeft van een aaneenschakeling van klanken, is voor ons totaal onbegrijpelijk en onverstanbaar. Rond drie uur komen we aan in Kromeriz en frissen ons op in het pension. Daarna bezoeken we een kerk en eten, na een korte rondwandeling door de tuin van het bischoppelijk paleis, Chinees en ronden de avond elders af met koffie Apfelstrudel en een chocolade pasteitje.


3 augustus Olomouc 44km (fiets)

[osm_map_v3 map_center=”49.649848,16.976624″ zoom=”10″ width=”100%” height=”450″ file_list=”../../../../wp-content/uploads/2014/20140803.gpx” file_color_list=”#000000″ file_title=”2014-08-05_08-27_di.gpx”]

Na een warme nacht en een discussie over de route van de volgende dag – de hele rit met bagage – van 72 km was voor ons beiden te ver. Vandaar gekozen voor de beproefde combinatie: een stuk met de fiets en een stuk met de trein.
Maar eerst het ontbijt. Het personeel was kennelijk de avond ervoor erg druk met de beoekers van het jaarlijkse hardrock festival in Trebova, want om half negen was er niemand te bekennen die voor het ontbijt zou kunnen zorgen. Na een half uurtje wachten kwam schoorvoetend leven in de brouwerij en konden we aan de etappe van vandaag beginnen. Het was weer warm en zwoel en weldra begonnen zich donkere wolken samen te pakken. Gelukkig bereikten we net op tijd een bushokje toen de eerste regendruppels, begeleid door forse donderslagen en bliksemschichten in alle hevigheid neerdaalden. Waar we gisteren van boom naar boom en van schaduwplek naar schaduwplek fietsten, ging het hier van bushokje naar bushokje. Het onweer bleef ons achtervolgen, maar we slaagden er steeds in om droog een nieuwe schuiplek te vinden. En zo kwamen we rond half twee droog aan op het station van Moracivany voor het laatste stuk met de trein naar Olomouc. De trein had enige vertraging maar in de zeer moderne en geriefelijke wagon bereikten we Olomouc.


2 augustus Moravska Trebova 46 km
[osm_map_v3 map_center=”49.792347,16.469879″ zoom=”11″ width=”100%” height=”450″ file_list=”../../../../wp-content/uploads/2014/20140802.gpx” file_color_list=”#000000″ file_title=”2014-08-05_08-27_di.gpx”]

Een zware dag met flinke hoogteverschillen: in totaal hebben we ruim 400 meter geklommen, maar voornamelijk in het middelste deel van de tocht. De eerste 20 kilometer verliepen tamelijk glad. We vonden het jammer dat direct na het verlaten van het leuke hotel in Litomysl meteen al gekommen moest worden. Daar waren we juist de dag ervoor mee geëindigd. Het is altijd plezierig om even weer te wennen aan het ronddraaien van de pedalen, voordat je tot grote inspanning moet komen, maar vandaag ging dat niet op. Daarna ging het tot aan Svitavy goed. In Svitavy hebben we een heerlijke zomersalade op een terrasje gegeten. Wij vonden het opvallend dat deze stad zo uitgestorven was: en dat op een zaterdag. In Nederland zijn de steden op zaterdag overvol. Wellicht komt het omdat de Tsjechen in het weekend allemaal in hun hun weekendhuis,  rekreační domek, zijn. Svitavy maakte een uitgestorven indruk.
Daarna  begon het echte werk: de klim naar het hoogste punt van onze reis: Hrebec. We fietsten telkens van doel naar doel. De doelen lagen soms maar 150 meter verder en bestonden uit een boom, een bosje, een witte auto of een zwarte auto. Ondanks bagageloos fietsen was het een zware tocht naar de top. De afdaling daarna was fijn. Voordat we ons einddoel hadden bereikt, Moravska Trebova, moest er af en toe nog een heuveltje genomen worden. Rond vier uur kwamen we aan bij Pension Best, alwaar onze bagage ook juist was gearriveerd.
Morgen een veel rustiger dag: Olomouc.


1 augustus Litomysl 70 km
[osm_map_v3 map_center=”49.941499,16.088104″ zoom=”10″ width=”100%” height=”450″ file_list=”../../../../wp-content/uploads/2014/2014-08-01_08-53_vr.gpx” file_color_list=”#000000″ file_title=”2014-08-05_08-27_di.gpx”]

Volgens de routebeschrijving zou vandaag een pittige dag worden. Niet alleen in lengte, maar vooral in hoogteverschil. We moeten vandaag 578 meters klimmen. Daarom staan we maar vroeg op: we willen om 08.00 uur vertrekken. Het is gelukkig droog. Vandaag wordt onze bagage vervoerd. Iets wat we op het laatste moment nog aanvullend hebben kunnen organiseren. De komende twee dagen zitten er pittige klimmetjes in onze dagafstand en om het iets gemakkelijker te maken, hebben we besloten deze dagen zonder bepakking te fietsen.  Na deze dag is Irma er heel blij mee, want ook zonder bepakking was het erg pittig. Voor het plaatsje Vraclav moesten we flink klimmen.  En zo ging het door tot onze eindbestemming Litomysl waar we even voor vijf uur aankwamen. Diverse keren fout rijden hoorde er vandaag ook bij. We hebben nog enkele tips ter verbetering van de route voor degenen die deze route hebben uitgezet.
Pension Nad Klosterem is uitstekend. We hebben vanavond op het overdekte terras genoten van een heerlijk diner. Op het plein voor het pension was vanavond life muziek. Net toen de band begon te spelen kwam er een flinke bui regen. Gelukkig duurde die niet lang. Het weer was vandaag goed om te fietsen: de temperatuur was ongeveer 25 graden en het was bewolkt.
Morgen gaan we naar Moravská Trebová. Een korte maar pittige rit.


31 juli Pardubice
[osm_map_v3 map_center=”50.0403,15.7797″ zoom=”17″ width=”100%” height=”450″ post_markers=”1″ control=”fullscreen,scaleline”]

We staan extra vroeg op om tijdig oppad te gaan voor de ruim 50 kilometer die we vandaag voor de boeg hebben. Het heeft de hele nacht flink geregend,  en aan de ontbijttafel komt het nog steeds met bakken uit de hemel. Dat ziet er niet goed uit,  temeer omdat we over een stuk druk bereden weg moeten fietsen. Voor onze veiligheid kiezen we noodgedwongen opnieuw voor de trein. Na een rit van anderhalf uur bereikten we om half een ons reisdoel van vandaag, Pardubice. We bereiken snel ons hotel dat net buiten de poort van het kasteel ligt.  Na onze spullen te hebben gedeponeerd,  wandelen we naar het kasteel en bezoeken een aantal tentoonstellingen; kinderspeelgoed uit vervlogen tijden,  modern Tsjechisch glaswerk, twee foto tentoonstellingen en een expositie .over de bombardementen die de geallieerden op Pardubice in de Tweede Wereldoorlog uitvoerden.


30 juli Kutna Hora
[osm_map_v3 map_center=”49.9500,15.2751″ zoom=”14″ width=”100%” height=”450″ map_border=”thin solid grey” post_markers=”2″ control=”fullscreen,scaleline,mouseposition”]

We staan vroeg op, want onze geplande treinreis vertrekt kort voor negen uur en het is een halfuur fietsen vanaf ons hotel. De rit naar het Maraskava station verloopt vlekkeloos en al snel zitten we met onze fietsen in de trein, die keurig op tijd vertrekt. We besluiten om door te rijden tot het plaatsje Kolin en het laatste stukje te fietsen. We komen vroeg aan bij ons prima hotel en nemen de tijd om een lekkere salade te eten op het terras, de kleine was te doen,  foto’s te uploaden en de rit van morgen voor te bereiden.


29 juli Wandelen in Praag
[osm_map_v3 map_center=”50.0750,14.4286″ zoom=”13″ width=”100%” height=”450″ map_border=”thin solid grey” post_markers=”2″ type= control=”fullscreen,scaleline,mouseposition”]

Vandaag is het onze -voorlopig laatste- rustdag van deze reis. We kopen een dagkaart voor het openbaar vervoer en gaan met tram 9 naar het historisch centrum. Het valt ons op hoe modern en gerieflijk de trams (Skoda) zijn. Al wandelend passeren we een deel van de bezienswaardigheden die gisteren tijdens de stadsfietstocht ook al aan bod waren gekomen, maar nu hebben we meer tijd om alles rustig in ons op te nemen en foto’s te maken. Lunchen doen we in Grand Café Oriental. Een pand dat qua bouw en interieur alle stijl kenmerken van het kubisme heeft bewaard. Samen met honderden anderen bekijken we de korte vertoning van de apostelen in het astronomisch uurwerk. We gaan ook naar binnen in het Art Nouveau cultuurcentrum  Municipal house (in Tsjechisch: Obecní dům). Geweldig om te zien hoe allerlei details bewaard zijn gebleven, zoals de lift, plafonds, wand- en raamdecoraties.
Jan denkt terug aan de viering van de vijftigste verjaardag van een goede vriend die in Praag werd gehouden, maar herkent nog weinig uit die tijd.
Na de siësta en het avondeten bij de Indiër, besluiten we met de tram naar de burcht te gaan om vanaf daar nachtfotos te maken. De burcht en de kathedraal zijn adembenemend verlicht en bovendien zijn er veel minder toeristen dan overdag. Rond middernacht liggen we in bed na een boeiende verkenning van Praag.


28 juli Praag City Tour 24 km
[osm_map_v3 map_center=”50.0878,14.4114″ zoom=”13″ width=”100%” height=”450″ file_list=”../../../../wp-content/uploads/2014/2014-07-28_08-53_ma.gpx” file_color_list=”#000000″ file_title=”YOUR-FILE” control=”fullscreen,scaleline,mouseposition”]

Even voor negen uur worden we in het hotel opgepikt door Vitek, onze gids, die ons per fiets de high- en lowlights van Praag zal laten zien. Samen met een ander echtpaar dat met de zelfde reisorganisatie van Praag naar Dresden onderweg is doorkruisen we de oude de nieuwe stad. Onderweg stoppen we regelmatig en vertelt Vitek over de bezienswaardigheden. Tijdens de lunch krijgen we onder het genot van een lekkere salade en een glas bier (Jan) de reisbescheiden voor het tweede deel van Praag naar Wenen uitgreikt.


27 juli Praag 60 km
[osm_map_v3 map_center=”50.224367,14.447021″ zoom=”10″ width=”100%” height=”450″ file_list=”../../../../wp-content/uploads/2014/2014-07-27_09-09_zo.gpx” file_color_list=”#000000″ control=”fullscreen,scaleline,mouseposition” map_border=”thin solid grey” file_title=”YOUR-FILE”]

De temperatuur is vandaag opgelopen tot 34 graden. De zon stond hoog aan de hemel en verwarmde het aardoppervlak en ons flink. Deze fietsdag stond in het teken van fietsen naar de eindbestemming van de eerste etappe. Na vijf fietsdagen zijn we vandaag aangekomen in Praag.  De tocht heeft lang geduurd. Na in het begin al de nodige korte klimmetjes te hebben gehad, beleefden we een zwaar stuk fietsen/lopen met de volgepakte fiets tussen Chvateruby en Klecanky. Dit was een stuk van circa tien kilometer met veel steigen en dalen. Het alternatie werd door Bikeline aangemerkt als weliswaar een vlak stuk, langs de rivier, maar onverhard en met stijle kanten. Het advies was dan ook bovenlangs te fietsen over geasfalteerde wegen. Al meteen aan het begin zijn we allebei afgestapt. Het stuk weg was zo stijl dat we er echt niet tegenop konden fietsen. Maar, duwen van de fiets was eigenlijk ook geen doen. Jan is mij (Irma) halverwege komen ophalen en heeft mijn fiets verder de berg op geduwd. Het asfalt smolt op dat moment al hier en daar. Het was niet alleen de flinke stijging, maar ook de temperatuur die het moeilijk maakte. Op het traject van tien kilometer zijn we wel vijf tot zes keer gestopt om een slok (lauw geworden) water uit onze bidons te drinken. Daarna kwamen we weer bij de rivier (De Moldau) waar het veel vlakker was. Pas in Praag, bij het Planetarium, moesten we opnieuw in klein verzet een heuveltje nemen. Als je moe bent wil je dat eigenlijk niet meer. Rustig en beheerst zijn we door de stad gereisd op zoek naar het NH Hotel Praag. Het was zo heerlijk om er te zijn, een heerlijke douche te nemen en wat uit te rusten. Schuin tegenover het hotel is een fantastisch Indiaas restaurant. Daar hebben we vanavond heerlijk gegeten. Morgen weer wat ons betreft.


26 juli Melnik 61 km
[osm_map_v3 map_center=”50.408518,14.356384″ zoom=”10″ width=”100%” height=”450″ file_list=”../../../../wp-content/uploads/2014/2014-07-26_08-53_za.gpx” file_color_list=”#000000″ control=”fullscreen,scaleline,mouseposition” map_border=”thin solid grey” file_title=”YOUR-FILE”]

Na een erg warme nacht en weinig verkoeling in de kamer van ons heel aangename pension, zetten we ons op de fiets naar onze bestemming van vandaag, Melnik aan de Labe. Maar eerst gaan we op zoek naar een supermarkt om wat eten voor onderweg in te slaan. Iedere middag goulash met knõdel is ook niet alles en honger lijden is ook niet gezond. De supermarkt in Litomerice kunnen niet zo snel vinden en daarom  zetten we koers naar Theresienstadt, het voormalige vernietigingskamp waar ook veel gevangen uit Werterbork door de Duitsers zijn vermoord. Na een verkenning van het zeer uitgebreide complex, dat een wat verwaarloosde indruk maakt, gaat de tocht verder naar Roudnice aan de Labe. Onderweg kopen we bij een kleine bakkerij een paar zoete broodjes. Die peuzelen we op in het zwaar vervallen kloostercomplex van Doksany waar we we even het zeer fraaie kerkinterieur mogen bezichtigen. Intussen is de temperatuur in het open landschap van graan, papaver- en hopvelden opgelopen tot 31 graden. Voor we echter het dal van de Elbe bereiken wachten er nog een paar pittige neheuvels. Nadat deze met de nodige wilskracht zijn overwonnen, gaat het met nog enkele stops, oa bij een supermarkt, langs de Elbe naar Melnik. Het venijn van iedere etappe zit zoals bekend in de staart en dat is ook hier het geval. Een laatste lange klim Melnik in en naar de derde etage waar voor ons de groene kamer van de derde secretaris van de S.J. voor ons in gereedheid is gebracht. Na een snelle douche ploffen we neer op bed…


25 juli Litomerice 54 km
[osm_map_v3 map_center=”50.6513,14.1251″ zoom=”10″ width=”100%” height=”450″ file_list=”../../../../wp-content/uploads/2014/2717923.gpx” file_color_list=”#000000″ control=”fullscreen,scaleline,mouseposition” map_border=”thin solid grey” file_title=”YOUR-FILE”]

In de afgelopen nacht is het gaan regenen en toen we vanmorgen opstonden regende het nog. Geen pijpestelen, maar wel genoeg om een regenjas aan te trekken en de regenhoes om de fietstassen van Irma te spannen. Bij de receptie hebben we gevraagd hoe we op het station twee treinkaartjes plus fietsvervoer in het Tsjechisch moesten bestellen. De receptioniste schreef een briefje  dat we eenvoudigweg bij het loket zo wuden kunnen overhandigen. Maar, eenmaal op weg besloten we om in ieder geval maar door te fietsen naar de eerstvolgende stad  Usti nad Labem en daar opnieuw een besluit te nemen over het vervolg. Het werd droog en we fietsten uiteindelijk de hele route naar Litomerice. De dorpen waar we langs en door fietsten, waren saai en straalden verval en armoede uit. Het viel ook lang niet mee om een hapje te lunchen onderweg. Uiteindelijk lukte het vlak voor de eindbestemming, waar we iets bestelden, zonder te weten wat het was. Het bleek goulash te zijn met Knödeln. We waren hongerig dus het was prima! Tsjechisch is een moeilijke taal en het boekje dat we in Nederland hebben gekocht met simpele woordjes en zinnetjes, helpt ons niet echt. Alstublieft en dank u wel lukt nog net, maar verder maken we er niets van. Opschriften langs de weg kunnen we ook niet lezen. Zo passeerden we langs de Elbe bij Sebuzin een sluizencomplex dat erg leek op de Beatrixsluizen bij Vreeswijk. Daar kun je gewoon langs de sluiskolk lopen en fietsen, maar hier in Tsjechië was dat met hekken afgesloten. Er voerden trappen langs. Wij moesten de volgepakte fietsen over vier trappen dragen: naar boven en weer naar beneden. Later lazen we in het Bikeline routeboekje dat je met volle fietsen beter over de rijbaan langs de sluizen kon gaan. Wellicht stond dat wel aangegeven, maar wij konden dat natuurlijk ook niet lezen.
Het traject van vandaag was, hoewel we de rivier de Elbe volgen heuvelachtig met een paar pittige klimmetjes en verrassingen zoals bij de sluizen.
In Pension U Svateho Vaclava werden we hartelijk ontvangen. Het laatste stukje vanaf de rivier hierheen was nog een hele pittige klim. De temperatuur was hoog en de zon stond intussen hoog aan de hemel. De douche bracht ons verkoeling. Uitgerust en wel gingen we dineren op het plein, bij het door de pensionheer aanbevolen restaurant. Een prima afsluiting van deze fietsdag.
Morgen voert onze tocht naar Melnik. We zullen ook de vesting in Terezin ofwel Theresienstadt bezoeken, waar in de Tweede Wereldoorlog gruwelijke gebeurtenissen hebben plaatsgevonden.


24 juli Děčín 22km
[osm_map_v3 map_center=”50.8541,14.2187″ zoom=”11″ width=”100%” height=”450″ file_list=”../../../../wp-content/uploads/2014/07/2014-07-24_14-25_do.gpx” file_color_list=”#000000″ control=”fullscreen,scaleline,mouseposition” map_border=”thin solid grey” file_title=”YOUR-FILE”]

Omdat het fietstochtje vandaag maar erg kort was, 22 km, hebben we een groot deel van de dag in Bad Schandau doorgebracht. Pal voor ons hotel stopte een historische tram. De Kirnitzschtalbahn. Dit trammetje brengt passagiers naar het hoger gelegen Lichtenhainer Wasserfall. Dit is een van de uitgangspunten voor de vele wandelingen door de Sachsische Schweiz (Saksisch Zwitserland). Onderweg naar boven stopt het trammetje tweemaal om de tram van de andere kant te laten passeren en dan gaat hij over het enkele spoor weer verder. Al met al duurt het ritje een klein halfuur. Bij de Lichtenhainer Wasserfall, het eindpunt zijn wij uitgestapt. Bij de waterval was het lachen. Bij de ‘waterval’ staan drommen toeristen te wachten tot de waterval gaat spuiten. Dat gebeurt ieder half uur. Kennelijk wordt het water hogerop verzameld en gaat er om het half uur een sluisje open en toont  de waterval zich heftiger dan het armzalige stroompje in de tussentijd. Daarna maken we een kleine wandeling naar de Kuhstall.  Dit is een grote poort in het Elbezandsteengebergte. Er waren ondanks het niet zo fraaie weer veel wandelaars die het tochtje naar boven liepen. Net zoals wij. Na de wandeling zijn we weer met het trammetje teruggegaan naar Bad Schandau voor een kleine lunch. En daarna hebben we de fietsen opgehaald om naar Decin te fietsen. Om te beginnen zijn we net buiten Bad Schandau de Elbe overgestoken om langs de rechter oever te fietsen. Bij  Schmilka (voor ons aan de overkant van de Elbe) was nog duidelijk te zien dat dit vroeger een grensovergang was. Even verderop passeerden wij ook de grens Duitsland Tsjechië. Daar was alleen een bord te zien waaruit we opmaakten dat we vanaf dat moment in Tsjechië fietsten.  Ongeveer tien kilometer verder lag Decin, de plek waar we overnachten in Hotel Czeska Koruna.
Morgen verder naar Litomerice, ongeveer 55 km verderop. Hopelijk worden we niet heel erg nat!


23 juli Bad Schandau 49km
[osm_map_v3 map_center=”50.963617,13.894958″ zoom=”10″ width=”100%” height=”450″ file_list=”../../../../wp-content/uploads/2014/07/2014-07-23_09-00_wo.gpx” file_color_list=”#000000″ control=”fullscreen,scaleline,mouseposition” map_border=”thin solid grey” file_title=”YOUR-FILE”]

We staan vroeg op en genieten een voedzaam ontbijt in ons hotel. Daarna linea recta de stad uit naar de oever van de Elbe. Via een spiegelgad fietspad dat de Elbe volgt komen ons regelmatig groepjes fietsers tegemoet. We volgen enige kilometers de buitenwijken van Dresden met practige villa’s en loodsen van roei-, kano- en zeilverenigen. De zon schijnt en we hebben een lekker windje in de rug. Tussen Heidenau en Pirna stoppen we na ruim een uur voor onze eerste koffiestop. Op de Elbe gaan raderboten af en aan temidden van rubberbootjes met watersporters. De heuvels aan de weerszijden van de rivier beginnen steiler te worden en kruipen dichter naar de oevers. Aan de oostkant verschijnen de wijnranken. Bij Copitz steken we met een pontje de rivier over naar de oostkant. Die is veel rustiger, want niet de officiele Elbe Radweg. Het landschap lijkt steeds meer op de plaatjes die je op oude ansichtkaarten ziet. Bij Kurort Rathen stoppen we voor de lunch in dit erg toeristsche plaatsje. Daarom met de pont weer de Elbe overgestoken om de laatste 20 kilometer naar Bad Schandau af te leggen. Aangekomen in deze plaatsen zijn nog overal de gevolgen van de overstromingen van juni 2013 te zien. Overal zie je panden waar de begane grond nog onbewoond is en wordt herteld. Zo ook de begane grond en de eerste etage van ons hotel dat op enkele honderden meters van de rivier ligt en toch ernstig beschadigd is. We dineren Itailaans op een terras met uitzicht over de rivier. Opeens begint het te waaien en kondigt zich een weersverandering aan. Morgen wordt het 19 graden met 70% kans op regen en onweer. We zijn benieuwd…


22 juli Dresden (revisited)

Dag twee stond in het teken van de voorbereiding van de start van de fiettour die morgen is gepland. Bij Globetrotter schaften we nog een paar kleine reisartikelen aan en we hebben het eerste traject van ons reisplan Dresden Praag gedetailleerd doorgenomen. We zullen grotendeels langs de Elbe fietsen en een aantal belangrijke bezienswaardigheden en plaatsen langs de route bezoeken. Morgen voert onze reis naar Bad Schandau. Deze plaats ligt nog net in Duitsland en is 50 km van Dresden verwijderd. Het was een warme dag. We schatten dat de temperatuur ongeveer 30 graden was. Er waaide een aardige wind, waardoor het niet benauwd voelde. Na het avondeten, niet al te vroeg, bij het Chinese specialiteitenrestaurant ‘om de hoek’ zijn we nog even naar de Elbe gewandeld om avondfoto’s te maken. De historische ‘Altstad’ van Dresden is ’s avonds sprookjesachtig verlicht.


21 juli  Amersfoort – Hengelo – Osnabrück (bus) – Hannover – Magdeburg – Leipzig – Dresden.

Vandaag is het allemaal wat anders gegaan dan we hadden gepland. Kort na het ontbijt in Hotel Amersfoort keek Jan even op internet naar de dienstregeling van vandaag. Hij ontdekte dat de trein Amsterdam – Berlijn was uitgevallen. Wij moesten met die trein mee tot Hannover en dan overstappen op de trein naar Dresden. ‘Gauw naar het station’ was onze eerste gedachte. Zo gezegd, zo gedaan. Op het station werd ons geadviseerd om naar Hengelo te reizen. Daar zouden bussen klaar staan om de passagiers naar Osnabrück te brengen. Of er ook fietsen mee konden, wist men ons niet te vertellen. In Hengelo aangekomen moesten we nog wel een uurtje wachten op de bussen. Er kwamen er twee van de firma Visscher. Er waren nog meer fietsers die mee moesten. Niemand hielp met de fietsen in het bagageruim neerleggen en alle passagiers wierpen hun bagage er maar in. Een chaotische situatie. De buschauffeur was niet aardig en niet bereid te helpen. Dat moesten de mensen van de NS volgens hem maar doen, want hij zou de bus rijden. Uiteindelijk lagen de fietsen in de bus, maar toen leek er voor ons geen stoel meer beschikbaar … Met wat praatwerk en hulp van de coördinator van de NS kwamen er twee stoelen beschikbaar: Jan voorin, Irma achterin. Maar we konden weg. In Osnabrück was de chauffeur totaal onbekend: hij reed door woonwijken, en door straten waar hij niet in mocht en tegen het verkeer in. Het bord verwees ons voor het station rechtdoor, de chauffeur ging links. Het werd een gedenkwaardige rit. Op het station van Osnabrück moesten we nog een halfuur wachten op de trein naar Hannover. We hadden inmiddels al een uur vertraging op de hele reis. Het ritje naar Hannover ging goed. In Hannover bleek dat we de trein die we in Nederland hadden gereserveerd voor de rest van het traject, niet meer konden halen. Jan ging oppad om te proberen de reserveringen voor de fietsen om te boeken naar een volgende trein, maar zonder succes. We moesten de fietsen maar in de trein zetten en de perronchef zou anders proberen twee kabines af te sluiten die dan voor fietsen gebruikt konden worden. Op het perron ontmoetten we twee andere Nederlandse fietsers die ook op weg waren naar Dresden en van daaruit net als wij naar Praag zouden fietsen. Intussen was het spituur geworden: een groep van twaalf Duitse fietsers, ook voor dezelfde trein, hadden zich bij ons gevoegd.Toen onze trein eraan kwam stonden we vooraan en laadden samen met de twee andere Nederanders als eersten onze fietsen in. “Binnen is binnen” was onze gedachte. Toen de twaalf Duitsers ook hun fietsen met onze hulp naar binnen hadden gewerkt, bleek er niet voldoende plek. In Duitse IC’s moet je ook een gereserveerde fietsplek hebben anders kom je er niet in. De Duitsers hadden die wel, maar de onze waren verlopen omdat onze reis heel anders was verlopen. De strenge conducteur eiste dan ook dat wij onze fietsen weer zouden verwijderen. Jan weigerde dit botweg en nam plaats in de coupé. Daarop werd met de spoorwegpolitie gedreigd. Steeds meer mensen gingen zich ermee bemoeien en de trein bleef gewoon langs het perron staan en wilde hij niet vertrekken. Die fietsen moesten eruit. Nu begon het geklaag over de oplopende vertraging van deze trein. na bemiddeling van de treinbestuurder en de belofte van de twee Nederlanders om er voor te zorgen dat er geen ongelukken zouden komen in de overvolle fietscoupé, vertrokken we eindelijk. Het weer buiten was warm en klam en af en toe regende het, we werden loom en slaperig gedurende de reis naar Dresden die nog vierenhalf uur zou duren. Gelukkig kwam een servereerster langs en konden we wat eten en drinken bestellen. Om 9 uur bereikten we onze eindbestemming en na een douche, een drankje aan de bar en het vluchtig doornemen van onze resibescheiden voor de volgende dagen die in het hotel voor ons klaar lagen, doeken we in bed en namen afscheid van een afwisselende maar vermoeiende dag.


 20 juli – Amersfoort
[map gpx=”http://www.jedeboer.nl/wp-content/uploads/2014/07/2014-07-20_16-07_zo.gpx” address=”Stationsstraat,Amersfoort,Netherlands” marker=”yes”]

We beginnen de eerste vakantiedag rustig; lekker ontbijt met warme croissants en daarna inpakken en Maartje en Coosje naar kattenhoteL Dotje het “vakantiekamp”,  zoals Irma het noemt, gebracht. De poezen leken al aardig gewend aan hetr adres dat zij intussen al eerder hebben bezocht. Daarna lunch en de laatste administratieve beslommeringen afwerken. Om 4 uur stappen we, na hartelijk afscheid te hebben genomen van onze buren die de komende weken op ons huis passen, op de fiets richting Woerden. Gelukkig blijft het droog, ondanks de regen en het onweer dat is voorspeld. Via Utrecht Centraal station komen we rond half zeven in Amersfoort aan. Het is even zoeken, maar net als de eerste regendruppels beginnen te vallen checken we in in het NH Hotel in de Stationsstraat. Aangezien de goedkoopste arrangement het ” romantisch verblijf” is worden we verwelkomd met een grote fles ” bubbels”  en twee, tot elkaar omhelzende zwanen gevlochten handdoeken,  op bed. Intussen begint het met bakken uit de hemel te vallen en daarom besluiten we in het hotel te blijven en daar op het terras onder een grote Heineken paraplu, het zondagavond tapas menu te verorberen, bestaande uit verschillende kleine Spaanse hapjes. We hebben een fijne kamer met uitzicht op de 98 meter hoge Onze Lieve Vrouwetoren (ook wel Lange Jan genoemd).